Als je een hummeltje bent, is voetballen het allerbelangrijkste in je leven. Op zaterdag met je maatjes achter een bal aanrennen en hopelijk heel veel doelpunten maken. Maar het moment ná de wedstrijd wellicht net zo van betekenis. Fris gedoucht met een rood hoofdje aan de hand van je vader of moeder aan de bar. Een flesje AA kopen. En een snoepzak.
Als je ouder bent, kijk je nog steeds heel de week uit naar het weekend. Eindelijk weer voetballen. Genieten van de geur van vers gemaaid gras en legendarische overwinningen. Het moment ná de wedstrijd blijft de kers op de taart. Aan de bar een colaatje bestellen. En trots vertellen dat de tegenstanders vandaag niks te vertellen hadden.
Als je vader bent, ga je relativeren. Dartelen in de wei is dan nog steeds heel erg leuk, maar niet meer hét hoogtepunt van de week. Dat komt pas in de kantine. Jouw kind centjes geven om zelf wat te drinken te mogen kopen aan de bar. En een zakje chips.
Als je volwassen bent, is de wedstrijd of training pas echt geslaagd als je erna een pilsje drinkt. Of je nu in het eerste of in een gezelligheidsteam speelt. Nazweten, slap ouwehoeren en een paar snelle koude slokken aan de bar.
Aan de bar.
Die bar waar Theo Fens zijn gasten bediende. Vertroetelde. De kleintjes snoepzakken en chips. De groten bier. Veel bier. Duizenden uren werkte hij om onze voetbalmiddag of -avond compleet te maken. Want zonder derde helft is sporten nog niet half zo leuk.
Duizenden uren. Zonder daar ook maar één euro voor te willen hebben. Zijn vrije tijd in dienst van al die voetballers.
Donderdagavond, rond 23.30 uur. Een half uur na de officiële sluitingstijd. Dan klonk het: ‘Gaan we, jongens?’ Steevast het antwoord uit alle hoeken van de kantine: ‘Nog eentje, Theo?’ Onze smeekbedes werden altijd verhoord. We kregen allemaal nog één afzakkertje. Vaak zonder ervoor te hoeven betalen. Als het bestuur niet keek. Zo ging het iedere donderdag.
‘Gaan we, jongens?’ zullen we nooit meer horen.
We gaan er wel voor zorgen dat die uitspraak nooit wordt vergeten, zodat hij in gedachten voor altijd bij ons blijft.
Rust zacht, Theo. Bedankt voor de goede zorgen voor ons en onze kinderen.
